Op zaterdag 31-03-2014 was het dan eindelijk zover het WK duathlon.
De laatste dagen voor de wedstrijd merkte ik dat ik meer ontspannen was als normaal. Reden hiervoor was al heel snel duidelijk en bestond (letterlijk) met name uit 4 factoren, Coach: Armand van der Smissen en top duathleten: Lesly Smit, Pien Keulstra en Jessica Oosterloo. De sfeer was voor de vlucht heen al goed en ontspannen en veranderde naar mijn beleving niet. Wat voor mij altijd een groot pluspunt is. Tijdens de wedstrijd voorbereiding en de parcoursverkenning de dag voor de wedstrijd merkte ik al snel dat de benen goed voelde en dat ik klaar was te knallen.
De Wedstrijd:
Het is maar goed dat ik mentaal goed in me vel zit in de aanloop van het WK. Mijn start vond plaats om 18.00 uur en heb de uren voor de wedstrijd gebruikt om te rusten en te eten, en wat van de vrouwen wedstrijd te kijken. Waar ik zeer onder de indruk raakte van de Nederlandse dames die stuk voor stuk een super wedstrijd afwerte. 90’ voor de start checkte ik in. Fiets was volledig in orde zoals verwacht. Dus door naar de check in voor het pak. Hier ging echter goed mis. Even voor de duidelijkheid. De ITU stelt eisen aan de pakken. De bedrukkingen, naam/landcode, rits op de rug etc etc. Om dat goed te kunnen controleren moet de bond de foto’s van de pakken naar de ITU doorsturen. En dat bleek dus niet gebeurd te zijn. Nadat ik voor mij de Belgische topper Gert van Poucke met zo een zelfde probleem na een hoop gedoe en geregel werd de regel voor hem terug gedraaid. Jullie voelen hem vast al aan komen. Mijn pak werd dus afgekeurd waardoor ik moest starten in een pak door de ITU beschikbaar werd gesteld. Ik besloot geen energie te verspillen aan een discussie of de bond. Al is het natuurlijk niet heel fijn als je geld betaald voor een pak en die niet kan gebruiken. Gelukkig stond het pakje goed en was het mijn maat.
Om 18.00 uur was het startschot. Na overleg met Armand besloten we niet gek te starten. En dit pakte vrij goed uit. De eerste run verliep vrij soepel in 33.02 waardoor ik met een groep van 3 wisselde achter een groep van 5. Na de wissel werd meteen het gas opengedraaid. We wisten dat fietsen een slijtage slag zou worden (dit werd duidelijk door de vrouwenrace die voor ons starten) En al snel werd duidelijk dat het zwaar zou worden. De heuvel eiste al snel zijn tol en de groepjes dunde uit. De wind bergop speelde parten en al snel ging alles op de kant. Boven was het keerpunt waarna de afdaling eigelijk gewoon een sprint omlaag werd. En dit was acht keer het geval. Na 3 rondes sloten we aan in de tweede groep die zou strijden voor plaats 8 t/m 35. De slijtage slag deed me pas echt de ogen openen toen ik Sergio Silva, de europees kampioen sprint in Horst aan de Maas uit de kop groep zag waaien en vervolgens ook bij onze groep zag moeten lossen. De laatste ronde besloot ik heuvelop nog 1 laatste maal het gas echt open te trekken en forceerde een gaatje. Helaas deed de hele groep een kamikaze afdaling en al snel werd duidelijk dat ze niemand lieten rijden maar de groep was te groot en hoopte het wat uit te dunnen. Helaas kwamen de krampen en steken al snel en al voor het ingaan van de wissel werd duidelijk dat ik een slechte tweede run zou lopen. En het enige waar ik nog mee bezig was, was blijven lopen. De eerste 2.5 km was een rampzalige ronde maar ik herpakte in de tweede ronde helaas heb je daar niet veel aan op een WK. De versnelling was nog wel genoeg om het gat van 20 seconden op Grau dicht te lopen en daarvoorbij. Maar de vogels waren al gevlogen. Uiteindelijk strande ik op een 34ste plaats hetzelfde als mijn startnummer in een tijd van 1:55:58. Na de finish werd al snel duidelijk dat het een overlevingsstrijd was. De fietsgroep waar ik in zat was de tweede groep in de wedstrijd. En tegelijk ook de laatste groep met looptoestemming. Alle andere groepen waren wegens te grote achterstand uit de race gehaald. Een 34ste plaats klinkt misschien niet goed. Maar ik ben er zeker meer dan content mee. Meer zat er niet in. Ik wist dat er een verschil was tussen de europese wedstrijden en de wedstrijden van wereldniveau maar dat dit zo groot zou zijn. Ik heb nu al zin in de volgende wedstrijden. De focus zal nu uitgaan naar de komende wedstrijden. En mijn plaatsing voor het EK classic distance duathlon in Weyer. Lijkt mij een mooi revanche.
dinsdag 3 juni 2014
WK Duathlon Pontevedra
Op zaterdag 31-03-2014 was het dan eindelijk zover het WK duathlon.
De laatste dagen voor de wedstrijd merkte ik dat ik meer ontspannen was als normaal. Reden hiervoor was al heel snel duidelijk en bestond (letterlijk) met name uit 4 factoren, Coach: Armand van der Smissen en top duathleten: Lesly Smit, Pien Keulstra en Jessica Oosterloo. De sfeer was voor de vlucht heen al goed en ontspannen en veranderde naar mijn beleving niet. Wat voor mij altijd een groot pluspunt is. Tijdens de wedstrijd voorbereiding en de parcoursverkenning de dag voor de wedstrijd merkte ik al snel dat de benen goed voelde en dat ik klaar was te knallen.
De Wedstrijd:
Het is maar goed dat ik mentaal goed in me vel zit in de aanloop van het WK. Mijn start vond plaats om 18.00 uur en heb de uren voor de wedstrijd gebruikt om te rusten en te eten, en wat van de vrouwen wedstrijd te kijken. Waar ik zeer onder de indruk raakte van de Nederlandse dames die stuk voor stuk een super wedstrijd afwerte. 90’ voor de start checkte ik in. Fiets was volledig in orde zoals verwacht. Dus door naar de check in voor het pak. Hier ging echter goed mis. Even voor de duidelijkheid. De ITU stelt eisen aan de pakken. De bedrukkingen, naam/landcode, rits op de rug etc etc. Om dat goed te kunnen controleren moet de bond de foto’s van de pakken naar de ITU doorsturen. En dat bleek dus niet gebeurd te zijn. Nadat ik voor mij de Belgische topper Gert van Poucke met zo een zelfde probleem na een hoop gedoe en geregel werd de regel voor hem terug gedraaid. Jullie voelen hem vast al aan komen. Mijn pak werd dus afgekeurd waardoor ik moest starten in een pak door de ITU beschikbaar werd gesteld. Ik besloot geen energie te verspillen aan een discussie of de bond. Al is het natuurlijk niet heel fijn als je geld betaald voor een pak en die niet kan gebruiken. Gelukkig stond het pakje goed en was het mijn maat.
Om 18.00 uur was het startschot. Na overleg met Armand besloten we niet gek te starten. En dit pakte vrij goed uit. De eerste run verliep vrij soepel in 33.02 waardoor ik met een groep van 3 wisselde achter een groep van 5. Na de wissel werd meteen het gas opengedraaid. We wisten dat fietsen een slijtage slag zou worden (dit werd duidelijk door de vrouwenrace die voor ons starten) En al snel werd duidelijk dat het zwaar zou worden. De heuvel eiste al snel zijn tol en de groepjes dunde uit. De wind bergop speelde parten en al snel ging alles op de kant. Boven was het keerpunt waarna de afdaling eigelijk gewoon een sprint omlaag werd. En dit was acht keer het geval. Na 3 rondes sloten we aan in de tweede groep die zou strijden voor plaats 8 t/m 35. De slijtage slag deed me pas echt de ogen openen toen ik Sergio Silva, de europees kampioen sprint in Horst aan de Maas uit de kop groep zag waaien en vervolgens ook bij onze groep zag moeten lossen. De laatste ronde besloot ik heuvelop nog 1 laatste maal het gas echt open te trekken en forceerde een gaatje. Helaas deed de hele groep een kamikaze afdaling en al snel werd duidelijk dat ze niemand lieten rijden maar de groep was te groot en hoopte het wat uit te dunnen. Helaas kwamen de krampen en steken al snel en al voor het ingaan van de wissel werd duidelijk dat ik een slechte tweede run zou lopen. En het enige waar ik nog mee bezig was, was blijven lopen. De eerste 2.5 km was een rampzalige ronde maar ik herpakte in de tweede ronde helaas heb je daar niet veel aan op een WK. De versnelling was nog wel genoeg om het gat van 20 seconden op Grau dicht te lopen en daarvoorbij. Maar de vogels waren al gevlogen. Uiteindelijk strande ik op een 34ste plaats hetzelfde als mijn startnummer in een tijd van 1:55:58. Na de finish werd al snel duidelijk dat het een overlevingsstrijd was. De fietsgroep waar ik in zat was de tweede groep in de wedstrijd. En tegelijk ook de laatste groep met looptoestemming. Alle andere groepen waren wegens te grote achterstand uit de race gehaald. Een 34ste plaats klinkt misschien niet goed. Maar ik ben er zeker meer dan content mee. Meer zat er niet in. Ik wist dat er een verschil was tussen de europese wedstrijden en de wedstrijden van wereldniveau maar dat dit zo groot zou zijn. Ik heb nu al zin in de volgende wedstrijden. De focus zal nu uitgaan naar de komende wedstrijden. En mijn plaatsing voor het EK classic distance duathlon in Weyer. Lijkt mij een mooi revanche.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten