woensdag 18 september 2013

Liever een DSQ als een DNF in halve debuut.


Op zaterdag 14-09-2011 was het zover. Mijn eerste halve niet zomaar eentje maar een challenge in eigen stad.
De challenge Almere. Zenuwen waren gek genoeg ver te zoeken ik was ontspannen en had er vooral heel veel zin in. Het vroege opstaan en starten waren denk ik het zwaarst. Alles klopte de weken na het NK, de heup en elleboog werkte weer mee, en had afgelopen zondag tijdens de fartleg in het gooi super loop benen waar ik op hoopte teren.
07.00 waren we dan aanwezig. Gelukkig heb ik de mazzel dat de wedstrijd in Almere is, en dat wil zeggen dat ik zowel me ouders, als vriendin als opa en oma langs de kant zou zien staan. Door de kou en de regen goed laten insmeren met vaseline en de armstukken met zwemmen al aan onder me pak. Om 08.40 was het dan zover het startschot. De hele was al 40min bezig dus konden wij simpel van voet naar voet zwemmen op onze zwemtocht van 1.9km.  na 0:25:19 zat me zwemtocht erop en ik had het belangrijkste advies ''Niet te hard en hou je rust'' goed opgevolgd. Ondanks het rustige zwemmen was het toch goed genoeg om als 10de uit het water te komen. De wissel bevestigde me goede loopbenen want het naar me fietsspullen lopen voelde al soepel. Nog even een aanmoediging naar Dennis Sleeuwenhoek en de wissel in. Gelletje innemen en door, geen zonnebril helaas voor mij ivm de regen. Snel de fiets pakken en weg. Ik kon niet wachten om eens te knallen op me nieuwe fiets die zijn diensten al tijdens de meest bizarre trainingen bewzen had. En in de wedstrijd bleek dit nog maar eens. Helaas lag het parcours er nat en redelijk link bij. Bij de eerste bocht op de grote weg zag ik al 2 fietsers liggen bij de rotonde nog eens 2 en een vliegende ik kijk tijdens wedstrijden niet snel achterom zeker niet als het glad is en ik op me wedstrijdfiets en tubes rij. En als het dan toch geen stayeren is vind ik het ook niet echt nodig. Buiten de linke stukken om merkte ik me fiets, op de rechte stukken zat ik al snel (rustig, want dat was ook hier de boodschap) op de 42gem. Op het stuk dijk wist ik dat de gashendel goed opengedraaid kon worden, en ging ik naar de 50 met een piek van 56 bleek achteraf na het uitlezen van me garmin. Daarna de knardijk, en dan de weg met de stenen dit duurde voor mij een kleine 500m want daarna besloot ik al snel het fietspad op te rijden via het plekje waar de vogelspotters altijd staan (voordeel van een thuis wedstrijd). Reden ?? Simpel probeer eens op een tijdrit fiets met bandjes van 23mm breed en 14 bar lucht in de banden veilig en verantwoord  over een gladde klinkerweg te rijden. Daarna volgde de polderwegen en 2 viaducten hier was ook prima te rijden op de 54x16 en nog steeds soepel op de 40 km/u Daarna richting zeewolde daar zaten we op het fietspad. Bruggetje met losse kleine stenen/grevel ?? Toen zeewolde door en via het dijkje weer een plateau met Grint ?? daarna het veelbesproken bospaadje hier heb ik het tempo eruitgegooit. En reed ik 23km/u en in de bochten heb ik me Garmin maar niet eens meer bekeken. Bij het uitdraaien eindelijk weer de grote weg op en de gashendel kon weer open. Terug naar de 40. Op 60km derde gelletje andere had ik bij 30 en door. Zwaar verzet hoog been ritme alles ging nog soepel. Even bidon pakken water over me een alsof de regen dat niet al genoeg gedaan had. Maar dat opgedroogde zand en etc loopt zo moeilijk op de run later. Toen nog even een Brug met een gladde houten plaat erover. Ik ken het bruggetje en zonder die plaat was het nog minder verantwoord. Gelukkig had ik het parcours al meerdere malen verkend, en ben er nooit een mega voorstander van geweest. Maar ondanks dat was dit me eerste halve triathlon en ik reed ondertussen op plek 6 en liep nog steeds in op de rest. Dus was goed bezig, en reed de hele wedstrijd alleen nog een pluspunt dus en een goede bevestiging op me vorm van het NK OD 2 weken eerder waar ik onderuit ging, gelukkig zonder heel veel erg. Langs de dijk telde ik de km bordjes af 70/75 aan het einde van de dijk naar het keerpunt   kwam er een groepje voorbij met o.a Merijn Schuurman daarin. Ik haalde hem in bij Zeewolde. En ook hij leek de gevaren van het parcours letterlijk ter lijfe hebben gevoeld. na het keerpunt schoof ik hem weer voorbij en toen de dijk af en ja hoor PSSSS daar ging 1 van me banden. ''Please wees me voorwiel'', om de simpele reden pitstop in een dichtwiel spuiten is gedoemd te mislukken. Maar natuurlijk was het achter. Dat werd dus wandellen/rollen geblazen. Naast mij reed nog een engelsman lek (was me pitstop toch nog ergens goed voor). En daar ging ik dan voor me 10km wandeltocht, via het parcours want wilde niet te veel gezeur. Na 7km was het dan zover, ik was bij de coachpost ik had zelf geen coach op de coachpost want na de coachpost moest de halve nog maar 3km. (Miss niet de beste plek voor een coachpost maar wel mijn redding. Ik zag Sharon Zuidervliet staan met Cornelis Scheltinga en Fiona Sleeuwenhoek en vroeg of hun misschien een achterwiel met Shimano/sram passing hadden. '' Dat hebben we helaas niet. ''Sharon had alleen haar omafiets bij de bushalte staan''. ''Prima''!!  Ik wist dat als ik de fiets aan zou nemen ik een DSQ zou krijgen maar heb liever een DSQ achter me naam dan een DNF niet dat die er had gekomen maar hou me materiaal liever heel en had wel weer genoeg gelopen. Dus daar ging ik fiets/schoenen aan hun gegeven fiets aangenomen en daar ging ik met me tijdrithelm op, op de omafiets richting de wissel. Ik haalde 3 mensen in en man wat zullen die gebaald hebben haha. Toen na heel wat rare gezichten en gelach na fiets weg gehangen en naar me loopspullen. voor de mensen die het wilde weten fietstijd was 02:47:47 Met lopen zat het tempo er lekker in en ik liep heel soepel. Bij het Internaat kwam ik een oude kennis tegen die besloot een stuk mee te fietsen. Was erg gezellig en kon zo dus lekker even een babbeltje maken. Al snel haalde ik heel wat mensen in en nadat ik als 99ste aan het lopen was begonnen kwam ik na de eerste loopronde door rond plek 48. De tweede ronde haalde ik de gashendel wat los en besloot ik volop te gaan genieten. Uiteindelijk kwam ik bij de laatste 100m mijn ouders, opa en oma en vriendin nog tegen en besloot ik tijd te nemen om te genieten en ze een knuffel te geven. Vervolgens heb ik zoals de hele wedstrijd al met een big smile met een looptijd van 01:27:48 goed voor de tweede looptijd in mijn leeftijd en een 7de tijd over de hele dag, de finish gepasseerd als 35ste en 3de Almeerder. Maar kreeg van de organisatie al meteen te horen wat ik al wist ''DSQ''. Ondanks dat kon ik er eigelijk alleen maar mee lachen. En kon ik niet wachten om bij de spekkies en het buffet te raken. Waar ik me inschrijfgeld vast en zeker meer dan opgegeten heb. Na de wedstrijd ben ik op twitter wel nog benoemd tot held van de dag. Finishtijd was trouwens uiteindelijk 04:46:28. En dat is precies de tijd die ik optimaal heb genoten van me sport. Achteraf gezien is het jammer want als ik de verloren tijd aftrek bij me eindtijd had ik serieus voor het podium mogen strijden. Al weet ik zeker dat mijn oma fiets actie me nog meer positieve reacties heeft opgeleverd. Nu wacht mij een rustperiode en op naar seizoen 2014 waar ik hopelijk in de eredivisie zal kunnen gaan meedraaien. En nog een paar halve zou kunnen inplannen als dat gaat passen. 1 ding is zeker ik been weer super gemotiveerd en weet nu al dat 2014 een super seizoen gaat worden.

dinsdag 3 september 2013

Super NK tot de crash....

Op zaterdag 31-08-2013 was het dan eindelijk zo ver, het NK olympische afstand in Veenendaal.
Na Holten besloot ik geen wedstrijden meer te doen en me te focussen op me trainingen naar dit NK en me debuut op de halve op 14-09. De afgelopen weken waren super na 2 weken vakantie waarin ik al me sportspullen thuis gelaten had, en de enige sport die ik deed was zorgen dat ik zo nu en dan toch nog een stuk tour kon volgen. Wel merkte ik iets wat ik dit jaar nog niet gemerkt had. De motivatie om weer helemaal terug te gaan komen was aanwezig. Ik heb tijd gehad om na te denken en besloot dat ik de laatste wedstrijden van dit seizoen zo goed mogelijk wilde zijn, en dat betekende veel beter dan de afgelopen wedstrijden. Na terugkomst heb ik rustig de trainingen hervat. En kwam weer goed in me ritme en gevoel. Tot de week voor het NK. Na 2 werk weken van meer dan 60 uur en trainingsweken van 14+ voelde ik me een wrak. Tel daar me slaapproblemen bij op en je hebt een zombie. Dit besloot me te doen stoppen met trainen. In 1 week kan je weinig tot geen vooruitgang meer boeken, daarentegen ligt roofbouw heel anders. En dat is wel het laatste wat ik wil nu de motivatie terug was. Donderdag even snel naar de dokter en die kwam met hetgeen wat iedereen al vermoedde oververmoeidheid. Slaaptabletjes waren de uitkomst en voelde me vrijdag alweer iets fitter. En kon zowaar hopen op een lekker en goed NK. Ik wilde er niet heen gaan om tweede te worden. Al was dat onvermijdelijk. En besloot te ontspannen en er het beste van te maken. Toen ik zaterdag wakker werd voelde het super. En zoals sommige misschien wel hebben gezien op het FB filmpje van me mama, was ik er meer dan klaar voor. Om 14.40 was het dan eindelijk zover, de start. Voor de start leek me pakje stuk te zijn, Stefan van Thiel kon me rits niet vinden en Rob Kwaaitaal wist niet dat de rits van boven naar onder dichtging, en dus besloten we met het touwtje de zijflappen aan elkaar te binden. Na de start zwom ik al meteen met een goed gevoel, ik ademde links en zag Sven Strijk ik keen naar rechts en zag Tom Rademaker. Even later net voor de boei zag ik nog even een team4talent atleet. Maar helaas kon ik niet harder daar waar de rest steeds harder ging. Bij ingaan van de laatste ronde lag ik naast Tim Dullaart en Diederik Scheltinga. Na een dramatische wissel zoals ik meestal heb verloor ik die aansluiting snel weer. Ik wilde in het begin nog smijten met me krachten en het gat dicht beuken. Tot ik achter mij een groepje van 3 zag rijden en besloot te wachten. Na 2 en halve ronde was het gat dicht. En konden met een grote groep met o.a Tim Dullaart, Stefan van Thiel, Cornelis en Diederik Scheltinga, Rob Kwaaitaal, Tom Rademaker goed samenwerken. Met nog zo een kleine 11 andere. Al zag ik de meeste gek genoeg pas in de laatste ronde toen ik ineens even achteraan de fietsgroep kwam. Alles leek me goed te gaan en was er gemotiveerd om de loopbenen weer uit de kast te pakken. Ik liep de weken voor het NK niet super maar was ervan overtuigd dat een 33er zeker binnen de mogelijkheden lag... Toen kwam de laastte 180 graden bocht. Ik zag Bryan de Kraker (te) strak indraaien wat inhield dat ik nog strakker in moest draaien. Ik wist van de vorige rondes dat daar steentjes lagen maar kon niet volop me rem gaan als tweede man. Dus hoopte dat ik er heelhuids vanaf zou komen. Helaas dacht het steentje onder me voorwiel daar anders over. Ineens kon ik de groep van onderaf bewonderen. Me wiel schoot de lucht in en daar lag ik. In eerste instantie zat ik 5 meter achter de groep alweer op de fiets maar helaas stonden me remmen vast op me velgen. Toen ik die eenmaal los had en de schade wat aangevoeld had ( me fiets is er helaas erger toe als ik blijkt achteraf). ben ik naar de wissel gefietst. Dit nog net voor de grote groep die achter onze groep zat. Ik merkte al snel dat me heup en enkel de klap het slechtst overleefd hadden. En fietste op me fiets naar me wisselplek. Daar deed ik me schoenen uit en aan en vergat even de helm op me hoofd dus die deed ik ook maar af. En begon te rennen. De eerste 400 a 500m dacht ik nog even dat alles koek en ei was en dat ik het gat miss nog op het looponderdeel kon overbruggen zoals ik dat ook in Amsterdam deed. Maar al snel dacht me heup daar anders over. Ik besloot er een duurloopje van te maken want uitstappen was geen optie. En dat is ook nooit een optie geweest. Ik ben laatste jaar al een paar keer uitgestapt en het enige wat dat doet is onzekerheden meebrengen en twijfels. Toen ik na 2 rondes werd ingehaald door Bas Diederen en Marco van der Stel besloot ik nog even een goede daad te doen en te testen of het goed ging. Na dat Bas een gaatje had geslagen kwam er een motor tussen Bas en Marco ik liep daar ook nog tussen maar de motor vond het blijkbaar een goed idee om op het smalle bruggetje stil te gaan staan. Daar lagen we dan half achterop de motor. Dit deed me besluiten Marco te hazen en het gaatje naar Bas dicht te lopen. Helaas ging dichtlopen niet lukken. Nadat ik hem een bekertje water gaf was daar de jury en ja hoor tijdstraf. Ik kon er wel om lachen want ik was ervan overtuigd dat het door het bekertje zou komen. Maar nee het was door me fietsen naar me wisselplaats. Alsof me valpartij niet erg genoeg was. Mark Oude-Bennink (Team4talent) krijgt hulp bij zijn wielenwissel na ze dranghekken incident waar nog altijd DSQ voor staat naar mijn weten. Maar ook die staat nog altijd in de uitslagen. Maar zo waren er wel meer regels met een korreltje zout genomen, naar mijn weten zijn er ook regels die tijdrithelmen bannen uit de stayer wedstrijden ivm de veiligheid. Maar ik heb er toch heel wat gezien op het pietsparcours net als 90mm velgen. Maar ach  genoeg daarover. Uiteindelijk liep ik rustig naar een 38min op de 10km waarvan de laatste 5 toch wel erg pijnlijk waren. Me Elleboog lag ook goed open en spoelde dit wel steeds met water. Maar dat helpt ook niet veel. Uiteindelijk finishte ik in een tijd van 1:58:20 als 46ste over de finish. Verre van wat ik gehoopt had. Nu hopen op een spoedig herstel en de focus op me debuut op de halve tijdens de challenge Almere.