woensdag 10 april 2013

Joy is the key to succes.

Op 07-04-2013 was het dan zover. Mijn eerste wedstrijd met het zwemonderdeel erin. Omdat me voorbereiding bijgedragen heeft aan me prestatie zal ik daar eerst over beginnen.
De avond voor de wedstrijd was er alles behalve druk aanwezig of prestatie drang. Het enige wat me onzeker maakte was het feit dat ik getapert had voor deze wedstrijd. De dag voor de wedstrijd doe ik meestal nog een specifieke wedstrijdvoorbereiding (meestal met mijn vader). Aangezien de zwemloop pas om half 7 van start zou gaan besloot ik hem de ochtend ervoor te doen. De benen voelde niet bepaald goed. Maar belangrijker was dat het tussen me oren wel allemaal klopte, van stress en spanning was nog niks te merken. En ik kon nog zingen en een klein dansje doen onderweg (tekenen bij mij dat ik er klaar voor ben). Om 2 uur stapte ik in de auto om richting Tom Rademakers te gaan. Hij was zo vriendelijk geweest om mij, Cesar Beilo en zijn teamgenoten van Dolphin ZeroD een slaapplaats aan te bieden. Ook hier was de druk niet aanwezig. Ik was er als eerste, We speelde een bordspelletje en Aten daarna nog wat pasta, die erg goed smaakte moet ik bekennen. Later die dag voegde Vincent Bohm, Stefan van Tiel en Cornelis Scheltinga zich ook bij ons. Omstreeks  5 uur kwart over 5 gingen we richting het zwembad. Hierbij hield de super gezellige sfeer stand en de jongens wisten me een goed gevoel te geven, stress en druk waren er niet alleen maar lol en genieten. Omstreeks 10 voor half 7 sprong ik het water in achter Stefan die ze nummerband vergeten was af te doen, Was een erg mooi moment want ik begon net zenuwachtig te worden en dit nam dat in 1 klap weer weg met een hoop gelach.

Half 7 klonk het startschot. En ik besloot me meteen achteraan te zetten in de benen van Stefan. Ik heb uiteindelijk de eerste 600m denk ik zo. Met Stefan mee gezwommen. Daarna viel me tijdens een keerpunt ineens op dat ik een heel ander pakje voor me had zwemmen die ik niet thuis kon brengen in eerste instantie. Ik kon me niet Voorstellen dan Vincent die net als Terrence al meteen in de eerste 100m al een gaatje had geslagen zou stilvallen. Na circa 750m Zag ik dat het om Cornelis ging en ik zwom erlangs. Na 1000m keek ik op de klok en zag ik een 12.50 op de klok staan. Dit had ik nooit verwacht aangezien ik nooit een super zwemmer geweest ben en nog lang niet zoveel getraint had. Vooraf hoopte ik wel onder de 13.00 te zwemmen maar met 14.00 was ik denk al tevreden geweest.
Toen kwam mijn drama wissel, Door de baantraining van afgelopen woensdag op blote voeten op mijn Adidas Hagio had ik een blaar, en besloot dus sokken aan te trekken met de zwemloop voor meer comfort. Goede zet bleek achteraf. Cornelis snelde me in de wissel voorbij en ik heb de eerste 1000m lopen gebruikt om me armstukken aan te trekken. Hierna kwam ik in een ritme dat me meer dan goed beviel en ik snelde Cornelis voorbij. Die later last van krampen bleek te hebben. Ik besloot voor mezelf 2 rondes door te trekken en kwam wel iets dichter bij Terrence helaas bleven Stefan en Vincent om 40sec en 1min ongeveer hangen denk ik. In de derde ronde pakte ik wat rust en greep helaas mis naar me zakje Dolphin water (goed en handig spul in de wedstrijden). Gelukkig was het jongentje die water aangaf zo vriendelijk de parkeerplaats over te lopen en het me aan te geven. na de derde ronde besloot ik de laatste 2 rondes gas op die lollie te geven. Ik liep snel in op Terrence die ik pakte in ronde 5. En uiteindelijk keek ik ook nog bij Stefan op ze rug. De laatste ronde vloog ik als een bezetene met een lach op me gezicht door de straten van Nuenen. En kwam zelfs dichter op Vincent die toen al lang gevlogen was. Stefan zag me komen bij een keerpunt en versnelde logischerwijze. Ik wist derde te worden in een tijd van 45:34. En had de eerste looptijd 42:43. Me comeback is een feit en was even vergeten wat ik kan als ik geniet en er geen druk is.

Na de wedstrijd gingen we met z'n allen naar de italiaan, hier voegde de rest van de groep zich ook bij waaronder coach en trainer Koen de Haan. Erg leuk om eens met je trainer een pizza te eten en met je teamgenoten een biertje te drinken. (JA atleten drinken ook wel eens wat). Om die discussie uit de doeken te doen, de snaar kan niet 356 dagen gespannen staan. We letten die dagen al op onze voeding arbeid en etc. Soms moet die snaar ontspannen en moet je genieten. Het was een mega gezellige avond. Daarna zijn we weer naar het huis van Tom gegaan en hebben we nog wat gelachen met zijn allen (Cesar was op dreef) voor we gingen slapen.

Op 08-04-2013 stond de Sint Josef klassieker op het programma. Helaas had de inspanning van gister wel wat schade aan me spieren aangericht. Maar ik had er zin in. Voor de koersen ben ik altijd wat zenuwachtiger, ik heb dit jaar niet veel gefietst en je bent in zo een koers afhankelijk van andere. Ik besloot de eerste paar rondes afwachtend en toekijkend te koersen. En moet eerlijk bekennen ik heb nog nooit zo een zenuwachtige koers meegemaakt. vanaf km 1 was het al duwen, trekken en schreeuwen. Inhalen door de greppels en over het gras. Ik vond het dan ook niet een mega wonder dat er in bocht 1 ofja vlak daarna al een valpartij gebeurde. Het eerste uur ging best lekker en voelde goed. Ik wist zelfs even naar voren te komen en met Cesar door te trekken. Helaas koste dit te veel energie en ging ik net zo snel weer terug naar de buik van het peloton. Ik zat al vanaf 30min licht in de krampen maar wist ze tot dan toe redelijk in toom te houden. Na 90min was het voor me gevoel over. Ik wist dat Cornelis maar met 1 bidon reed. Dus heb ik met alle risico's nog even naar voren gereden op het rechte stuk en met hem van bidon geruild. Ik dacht dat het daarna snel over zou zijn voor me. Uiteindelijk heb ik tot me eigen verbazing nog 5 rondes kunnen rekken. Dit tot ergernis van me hamstrings en kuiten. Maar ik kon wel nog genieten van de mooie fietsen en de tempo's die we reden. Het voelde weer goed en had even de hoop de koers te kunnen uitrijden. 3 rondes voor het eind in de bocht gebeurde er 6 plaatsen ongeveer voor mij een valpartij. Hierdoor ontstond een gat met het peloton. Ik trok het gat dicht maar merkte al dat dit me laatste aktie van de dag zou zijn. En in extremis liet ik op het volgende rechte stuk weer een gaatje. Ik zag dat Vincent het ook moeilijk had en die liet zich afzakken. Ik duwde hem in het gaatje voor me wiel en daarna vond ik het voor mezelf mooi geweest. Ik had mezelf voorgenomen niet te veel in het rood te gaan zodat ik vanaf maandag gewoon me trainingen weer kon hervatten.

Ik wilde iedereen graag bedanken voor het super weekend. Ik heb echt genoten. En heb geleerd wat ik eigelijk al wist. Lol en plezier zijn de sleutels tot prestaties. Op naar de Ardennen de 20ste voor een trainingsweekend weet zeker dat het daar net zo super gaat worden.