Maikel wint tactisch steekspel tijdens crosscup almeerderstrand

Vandaag 12-12-2010 werdt de 3de wedstrijd van de crosscup gelopen, voor mij de 2de want was de 2de door blessure afwezig.
Voor de start was het meer dan gezellig met de groep waar ik altijd mee trainde.
Vrijwel meteen heb ik met Michel Brons en Marije van Huigenbosch ingelopen hierbij voelde de benen al meteen redelijk goed. Alleen maakte ik me over sommige plekken op het parcours toch best wel zorgen. Aangezien ik met crossen nog al snel last heb van mijn heup. En dan is een balk van net boven kniehoogte niet het eerste waar je na 400m op zit te wachten.
Ik heb later nog een rondje verkend met mijn trainer Ruud van de Laan en toen heb ik de balk vermeden en er om heen gelopen. Voor de start was het koud in korte broek maar ondanks het lachen met de mensen bij de start had ik hier echter niet zo heel veel erg in.
Om 12.15 was dan eindelijk de start.
De eerste ronde bleek de balk al meteen een valkuil te zijn voor me ik kwam er goed over ma de landing belaste me heup meer dan me lief was. Ik ben daardoor gewoon in de groep gaan lopen met o.a. Menno, Waddie, Omar en Tjardo om af te wachten hoe me heup in de loop van de wedstrijd zou voelen. Hierdoor had ik op het strand ook een heel stuk minder last van de wind. Na de 2de ronde kreeg me andere heup ook nog een flinke klap te voorduren opnieuw bij de balk waardoor ik dus nogal verbeten moest lopen en dit precies op het moment dat Tjardo het tempo opvoerde. Gelukkig was er in de groep waar iedereen op mij loerde ook nog energie bom Merlijn waar ik vaak mee train die zich gelukkig optrok aan Tjardo en daardoor werd het gat gelukkig niet te groot. Na 5km wilde Merlijn helaas niet meer werken omdat hij dacht dat ik de 6 deed net als hem. Menno kon hier echter minder om lachen en schreeuwde een paar keer. Nadat Merlijn finishte kwam tjardo net voor de balk binnen berijk dus kon hij mooi als springplak functioneren. Ik versnelde naar hem toe waardoor Menno ook moest lossen helaas sneed Tjardo me de pas af bij de balk waardoor ik weer raar landde en me heup weer een oplawaai kreeg. Op dat moment kamde ik alleen nog maar met de gedachte dat ik niet naar deze wedstrijd was gekomen om 2de te worden maar om te winnen. En deze gedachte gaf me kracht om een nieuwe versnelling te plaatsen en op deze manier uiteindelijk als eerste te finishen op de 8km.
Het was zwaar maar heb wel erg genoten. Altijd gezellig wedstrijden van de crosscup.
De sfeer van onze groep maakt het altijd meer dan leuk en fijn.
Eindelijk weer eens een wedstrijd gewonnen en ook nog met me geluks nummer 13. Voor mij geluk en voor iedereen achter me vandaag ongeluk.

Maikel Zuijderhoudt is gestopt met triathlon

Zoals sommige misschien wel gemerkt hebben heb ik me blog al een tijd niet meer bijgewerkt. Dit kwam eigelijk omdat ik niet zo goed wist wat ik moest schrijven.
Ik heb besloten vorig jaar december een eind aan me carriere als triathleet te maken.
3 maanden daarvoor kwam ik in het NTC te zitten waar ik het totaal niet naar me zin had. En ik daar ook steeds geblesseert was waar niet bepaald rekening mee gehouden werd. Ik had na het WK in Gold Coast last van me schouder zelfde last als eerder in Mallorca maar hier werd door de toenmalig bondscoach weinig aan gedaan.
Paar maanden later had ik Alanya en moest starten met een ontstoken teen. Ik heb hier 40km op me schoenen gefietst en gelopen met het bloed in me schoenen. En daarna ipv een paar opbeurende woorden kreeg ik alleen te horen dat het jammer was. Dit was niet mijn visie van topsport. Want ook met topsport moet je lol in je sport hebben en dat was na die 3 maanden NTC helemaal weg. De lachende vrolijke Maikel was verandert in een zo goed als overspannen triathlon zombie. Na 3 maanden kwam ik erachter dat ik zo niet meer verder wou en besloot een einde te maken aan me topsport carriere als triathleet. Toen ik thuis was kwam de ellende pas echt want kreeg te horen dat ik nergens meer recht op had als ik niet in het NTC zat. Waardoor ik pas echt besefte dat de Olympische droom ten einde was omdat zolang het NTC de touwtjes in handen heeft is het simpelweg onmogelijk om zonder hun de top te halen. En dan heb ik het niet over hun trainingen.
Ik kwam hierdoor in een dip die me 3 maanden voor de tv liggend op de bank heb gehouden. Tot er op een dag een trainer van baanwielrennen belde dat ik langs moest komen en me pa me erheen bracht. Dit heb ik de winter zo een beetje gedaan en merkte de lol die ik in sporten kan beleven. Na een valpartij tijdens een training ben ik weer begonnen met lopen om de spieren na de klap weer soepel te krijgen en zo begon ik dat te combineren.
Na een gesprek met duathleet Armand van der Smissen heb ik besloten me helemaal om te scholen tot duathleet. Dit heb ik gedaan en heb naar omstandigheden een heerlijk seizoen gedraait. Met als hoogtepunten 2de plaats Horst ad Maas 3de(H-23)plaats op Alp du Huez en 4de plaats op het NK. En tussendoor ook nog even 1ste plaats triathlon Weert na bijna een half jaar niet zwemmen omdat mijn ex-schoonvader deze organiseert, een mooi afscheid van mijn triathlon-carriere.
Ik hoop dat dit jaar meer positieve dingen met zich meebrengt.
Ik zit nu weer in de talenten-selectie duathlon en woon weer bij mijn ouders in Almere en volg een opleidingn ook zal ik aankomend seizoen weer flink huishouden in de duathlon wedstrijden. Met als hoogte punt me debuut op de powerman afstanden.