vrijdag 27 juni 2014

Triathlon Stein. Fietsparkours of spelen met ledenmaten en erger MATERIAAL.

21-06 was het zoveer. Mijn 2de wedstrijd van de eredivisie 2014. Het werd zoals verwacht werd een zwemonderdeel zonder wetsuit. En gezien mijn vetpercentage dat momenteel nog steeds onder de 6% ligt en het feit dat ik een hekel heb aan kou, besloot ik na overleg met Rob tactisch te water te gaan. In de line up waar elke atleet word opgeroepen besloot ik wat te rekken en warm te draaien. Aangezien ons team (triathlonteamNL) tweede in de rangschikking stond hield dit dus in dat wij als tweede team naar voren werden geroepen. Waardoor ik op de 2de lijn kwam te staan. De start was 43 over en om 39 mochten we te water. Iedereen ging meteen te water en ik besloot samen met mijn vrienden tot de laatste 20'' te wachten. Je kan niet allemaal vooraan liggen. Hierdoor zou ik tijdens het zwemmen langer warm blijven en dat bleek. De eerste 600m zwom ik soepel mensen voorbij. Pas in de laatste 150m kreeg ik problemen met de kou. Dit is nog te overzien. En uiteindelijk kwam ik in de derde groep het water uit tot mijn verbazing. Even dreigde ik onderweg naar de fiets de aansluiting te missen omdat ik niet kon geloven niet als laatste het water uit te zijn gekomen. Maar uiteindelijk als 41ste niet super maar voor mijn doen goed genoeg. Daarna de fiets op. Ik werd al voor de start door mensen gewaarschuwd dat het parcours gevaarlijk is. Maar dat blijkt achteraf zacht uitgedrukt. Als iemand mij zou vertellen dat de persoon die het parcours gekozen heeft dronken was bij het uitvoeren van zijn taak had ik die zo geloofd. Later meer daarover. Ik kwam uiteindelijk in de fietsgroep met o.a Niek Heldoorn, Mark Hamersma, Chris brands en nog zo een 7 andere waaronder 2 trimates. Ik besloot wat te drinken en wilde het stuk waar ik voor gewaarschuwd was voorin doorkomen. Obstakel 1, met je carbonfiets en wielen de stoeprand af, rakelings langs de betonpotten midden op de weg. S bocht waar je net in je eentje door past, s bocht bocht links rechts, U turn een stoeprand af en vanaf daar eindelijk normale weg... Als ik geen team had gehad was ik afgestapt mijn fiets is me meer waard dan me ledenmaten maar gezien de wedstrijden die nog komen voor mij nogal onnodige risico's. Leuk voor op een mountainbike of als je volledige sponsoring van materiaal geniet. En zelfs dan moet je je afvragen waar het goed voor is. Maar ach wie weet volgend jaar beter. Mark en Chris vroegen me meteen om mee te draaien en in eerste instantie liet ik me er toe verleiden. Maar toen ik op de brug zag dat het gat naar groep 2 maar 25'' was besloot ik achteraan de groep te rijden op een meter of 4 door de gevarenzone en uiteindelijk netjes in de groep op alles wat daarna komt. Ik hoefde ook niet mee te fietsen wetende dat mijn benen op een losse 5km goed zijn voor een sub 15' Als je ervan uitgaat dat de gemiddelde nederlandse triathleet 17-18'loopt in de top 25 met hier en daar een uitschieter zou dat inhouden dat er sowieso mensen in de groepen voor ons 2' aan hun broek krijgen. De uitvoering is dus simpel lekker mee pedellen en daarna lopen. Zo gezegd zo gedaan. Al raakte ik door het letten op de weg deels me concentratie kwijt en heb niet eens gezien dat Hamersma voor de groep uit gewisseld was. Al bij het aantrekken van mijn schoenen voelde ik dat ik lekker zou lopen en dat gebeurde. Als moet ik zeggen dat sinds ik op Mizuno loop elke loop meer dan lekker gaat. En zo ook nu weer. Ik liep 20m achter Niek de wissel uit en al snel haalde ik hem terug, vervolgens was ik na 500m ook de 2de fietsgroep voor het grootste gedeelte voorbij, vervolgens kwam ik voorbij Rens de Boer, daarna Ynze Keulstra die qua loopstijl eng veel op ze zus Pien lijkt besefte ik tijdens het lopen. Vervolgens nog de oude top concurent Peter de Vries voorbij erg goed te zien dat ook hij de draad weer heeft opgepakt. En op het laatste 1600m nog Edo voorbij die na lange tijd lange afstanden gedaan te hebben weer terug is in de eredivisie. Maar Mark turbo Hamersma liep nog 20m voor me en na het passeren van Jarrich van Woersem sloot ik aan bij Mark. Ik zal eerlijk bekennen dat ik in eerste instantie niet van plan was Mark voorbij te gaan in de laatste km. Gezien zijn teamgenoten had het niet uitgemaakt voor de uitslag of ik wel of niet achter hem zou finishen. Maar toen ik merkte dat hij anging liet ik me toch verleiden, en versnelde. Uiteindelijk finishte ik na een 3de looptijd van 15.26 op de 14de plek. Dat terwijl ik als 41ste de wissel uit kwam. Ik heb 5km heerlijk gelopen en er lijkt tegenwoordig wel een cruisecontrol op te zitten. Nu volledige focus op BK duathlon Kortrijk waar ik mij hoop te plaatsen voor het EK in Weyer op 23-08.

maandag 23 juni 2014

Silver tijdens NK duathlon Tilburg

Op zondag 15-06 was het dan zover. Het NK Duathlon over de sprint afstand (5-20-2.5) in Tilburg. Ik heb even in twijfel gestaan over het wel of niet starten van deze wedstrijd vanwege het feit dat ik sinds woensdag een verkoudheid heb die de luchtwegen niet laat mee werken. Maar uiteindelijk toch maar van start gegaan. De zenuwen waren ver te zoeken al zijn die dat al het hele jaar, wat bij mij duid op een goed teken. Na de start vormde zich door het snelle tempo van Caimin Stevens een kopgroepje met oa. mijn trainingsmaatje Merlijn Dekker die voor het eerst mee deed aan een duathlon. Ik had al snel door dat het beter zou zijn de kopgroep niet volgen. De reden was simpel, omdat me longen dat simpelweg niet toelieten. Uiteindelijk na een ronde op plek 3 te hebben gelopen begon het spel met de luchtwegen pas en al snel wonnen mijn luchtwegen. Steeds meer mensen liepen mij voorbij en bij me weg. Uiteindelijk kwam een groepje met oa. de toppers Armand van der Smissen en Gerben Schreurs, die mij weer een beetje wakker wist te schudden. En ik dwong mezelf het gaatje zo klein mogelijk te houden. Wetende gezien mijn trainingen op de tijdritfiets de afgelopen weken dat er met de fietsbenen niks mis was. Het was tenslotte een niet stayer wedstrijd en heb niet voor niks zoveel uur aan mijn postitie op de tijdritfiets gezeten en hoopte het nadeel van de luchtwegen misschien om te kunnen zetten in een gelijke strijd door deze te combineren met AĆ«rodynamica. Dit leek te werken en Al snel naderde ik Caimin en Merlijn en liep goed en soepel in op Armand, Ik kwam snel in mijn cruizing flow en voelde me goed. Helaas niet goed genoeg om het verschil te maken maar ik lag in ieder geval wel weer terug op medaille koers. Uiteindelijk kon ik de wissel in gelijk met Armand en Gerben en ook het groepje achter ons was niet ver weg. Na 500m lopen kreeg ik een krampsteek in mijn zij en zag Armand die sneller was gewisseld door de slimme set met pyro's (een fietschoen platform waar je met gewone schoenen op zit) te rijden. Tijdens de krampsteek zag ik Gerben en nog iemand passeren en al snel werd duidelijk dat ik slim moest lopen ipv hard en dat werkte. Al snel haalde ik Gerben weer in en liep ik op plaats 2. Bij het ingaan van de laatste ronde hoopte ik nog heel even terug te kunnen lopen naar Armand. Maar niks was minder waar. Het leek wel of het duathlongenie ook met dit scenario rekening had gehouden en liet me geen stap dichterbij komen. Uiteindelijk finishde ik als 2de op 13 seconde van de oude baas Armand van der Smissen. Wel werd ik eerste elite een leeftijdcategorie die volgens de ITU de leeftijd 24 tm 40 bevat. Helaas worden deze leeftijden niet meer erkend door de NTB. Maar al met al toch meer dan tevreden met mijn silvere medaille. Meer dan ik begin dit jaar had durven hopen.

dinsdag 3 juni 2014

WK Duathlon Pontevedra

Op zaterdag 31-03-2014 was het dan eindelijk zover het WK duathlon. De laatste dagen voor de wedstrijd merkte ik dat ik meer ontspannen was als normaal. Reden hiervoor was al heel snel duidelijk en bestond (letterlijk) met name uit 4 factoren, Coach: Armand van der Smissen en top duathleten: Lesly Smit, Pien Keulstra en Jessica Oosterloo. De sfeer was voor de vlucht heen al goed en ontspannen en veranderde naar mijn beleving niet. Wat voor mij altijd een groot pluspunt is. Tijdens de wedstrijd voorbereiding en de parcoursverkenning de dag voor de wedstrijd merkte ik al snel dat de benen goed voelde en dat ik klaar was te knallen. De Wedstrijd: Het is maar goed dat ik mentaal goed in me vel zit in de aanloop van het WK. Mijn start vond plaats om 18.00 uur en heb de uren voor de wedstrijd gebruikt om te rusten en te eten, en wat van de vrouwen wedstrijd te kijken. Waar ik zeer onder de indruk raakte van de Nederlandse dames die stuk voor stuk een super wedstrijd afwerte. 90’ voor de start checkte ik in. Fiets was volledig in orde zoals verwacht. Dus door naar de check in voor het pak. Hier ging echter goed mis. Even voor de duidelijkheid. De ITU stelt eisen aan de pakken. De bedrukkingen, naam/landcode, rits op de rug etc etc. Om dat goed te kunnen controleren moet de bond de foto’s van de pakken naar de ITU doorsturen. En dat bleek dus niet gebeurd te zijn. Nadat ik voor mij de Belgische topper Gert van Poucke met zo een zelfde probleem na een hoop gedoe en geregel werd de regel voor hem terug gedraaid. Jullie voelen hem vast al aan komen. Mijn pak werd dus afgekeurd waardoor ik moest starten in een pak door de ITU beschikbaar werd gesteld. Ik besloot geen energie te verspillen aan een discussie of de bond. Al is het natuurlijk niet heel fijn als je geld betaald voor een pak en die niet kan gebruiken. Gelukkig stond het pakje goed en was het mijn maat. Om 18.00 uur was het startschot. Na overleg met Armand besloten we niet gek te starten. En dit pakte vrij goed uit. De eerste run verliep vrij soepel in 33.02 waardoor ik met een groep van 3 wisselde achter een groep van 5. Na de wissel werd meteen het gas opengedraaid. We wisten dat fietsen een slijtage slag zou worden (dit werd duidelijk door de vrouwenrace die voor ons starten) En al snel werd duidelijk dat het zwaar zou worden. De heuvel eiste al snel zijn tol en de groepjes dunde uit. De wind bergop speelde parten en al snel ging alles op de kant. Boven was het keerpunt waarna de afdaling eigelijk gewoon een sprint omlaag werd. En dit was acht keer het geval. Na 3 rondes sloten we aan in de tweede groep die zou strijden voor plaats 8 t/m 35. De slijtage slag deed me pas echt de ogen openen toen ik Sergio Silva, de europees kampioen sprint in Horst aan de Maas uit de kop groep zag waaien en vervolgens ook bij onze groep zag moeten lossen. De laatste ronde besloot ik heuvelop nog 1 laatste maal het gas echt open te trekken en forceerde een gaatje. Helaas deed de hele groep een kamikaze afdaling en al snel werd duidelijk dat ze niemand lieten rijden maar de groep was te groot en hoopte het wat uit te dunnen. Helaas kwamen de krampen en steken al snel en al voor het ingaan van de wissel werd duidelijk dat ik een slechte tweede run zou lopen. En het enige waar ik nog mee bezig was, was blijven lopen. De eerste 2.5 km was een rampzalige ronde maar ik herpakte in de tweede ronde helaas heb je daar niet veel aan op een WK. De versnelling was nog wel genoeg om het gat van 20 seconden op Grau dicht te lopen en daarvoorbij. Maar de vogels waren al gevlogen. Uiteindelijk strande ik op een 34ste plaats hetzelfde als mijn startnummer in een tijd van 1:55:58. Na de finish werd al snel duidelijk dat het een overlevingsstrijd was. De fietsgroep waar ik in zat was de tweede groep in de wedstrijd. En tegelijk ook de laatste groep met looptoestemming. Alle andere groepen waren wegens te grote achterstand uit de race gehaald. Een 34ste plaats klinkt misschien niet goed. Maar ik ben er zeker meer dan content mee. Meer zat er niet in. Ik wist dat er een verschil was tussen de europese wedstrijden en de wedstrijden van wereldniveau maar dat dit zo groot zou zijn. Ik heb nu al zin in de volgende wedstrijden. De focus zal nu uitgaan naar de komende wedstrijden. En mijn plaatsing voor het EK classic distance duathlon in Weyer. Lijkt mij een mooi revanche.