BK sprint duathlon Doornik

Op zondag 27-04-2014 vond het BK sprint duathlon in Doornik plaats. De wedstrijd beloofde vooral een tactische race te worden. Door de wind en het niet heel selectieve loop parcours. En gezien de vele trainingsuren en arbeid van de afgelopen week zou het voor mij een nog tactischere race worden. Al kwam ik daar na 200m lopen pas goed achter. Bij het inlopen met toppers Caimin Stevens en Thijs Wiggers (die na zijn knappe junioren race mee liep als uitlopen) voelde me benen simpelweg gezegd slecht. Dit is voor mij nooit een reden tot paniek want zo voelen mijn benen in 99% van de gevallen voor een goede wedstrijd. Om 15.15 klonk het startschot en ik had al besloten vanaf rij 2 te starten. (het trainingskamp met triathlon NL in me achterhoofd en me goede fietsbenen). Na 200m zaten de trainingen van afgelopen week niet zozeer meer in me hoofd maar meer in mijn benen. En ik besloot gas terug te nemen na de eerste 1000m. Vervolgens sloot tijdens de run teamgenoot en bondscoach Armand van der Smissen aan. En ik besloot simpelweg te volgen voor zover dat simpel is bij deze (oude) turbodiesel. Uiteindelijk zou ik in hem een prima fietsmaat vinden dacht ik en dat bleek. Al snel na de wissel zaten we met 5 man bij elkaar waaronder ik en Armand. En na c/a 3km op de fiets sloten we aan bij de groep voor ons met daarin o.a de toppers Caimin Stevens en Ruud de Rybel. En met dit ploegje zou zoals vooraf al voorspeld door Dirk Douwen (teamleider van CDTG) alles samenvallen. Na eerste ronde fietsen kwamen we bij de kop en groep 3 met daarin o.a ploegmaats Alexadre Picard en Rob Douwen. Naar eind van de 2de ronde begonnen de demarages waar duathlon zeker in het stayeren om bekend staat. En ik besloot het zelf ook maar eens te proberen vlak voor de fontijn zette ik aan en kon zo in het bochtigere gedeelte me eigen lijn pakken. Maar veel ruimte kreeg ik niet. ETZ en TriGT reden alle gaten goed dicht en gaven nooit (te) veel speelruimte. Bij het keerpunt merkte ik al dat de koers zenuwachtiger verliep en dat ging gepaart met veel duw en trekwerk. Op de korte klim was dit het zelfde ik zat tot dan vrij achteraan en kon het veld goed overzien. Maar wist door het koersgedrag ook dat ik moest maken dat ik naar voren moest zeker voor de wissel. Op het laatste rechte stuk besloot ik er dan ook langs de andere kant van de weg vandoor te glippen. Iedereen was al uit zijn schoenen dus wist dat als ik hard aan zou zetten er een grote mogelijkheid was ik iig met voorsprong in de wissel zou raken. En zo gebeurde het. Helaas was mijn 2de run een kopie van mijn eerste en al snel stond ik geparkeerd. Na c/a 400m lopen kwam Armand mij weer voorbij en ik probeerde te volgen. Ik verwachtte Caimin Stevens die goed in de race zat en geen trap te veel had gedaan op de fiets wat logisch was gezien zijn poging voor WK kwalificatie. Caimin liep ten slotte een super eerste run. Later bleek dat hij het slachtoffer was van het gedrang en over de dranghekken geduwd... Uiteindelijk moest ik Armand laten lopen er zat simpelweg geen versnelling meer in de benen. Uiteindelijk strandde ik op een 13de plaats. Niet helemaal zoals gehoopt maar gezien de omstandigheden ben ik er zeer content mee. Het was een mooie en leerzame wedstrijd.

EK sprint duathlon (it feels good to be back)

Op Zondag 13-04-2014 was het dan zover. Het EK sprint duathlon te Horst a/d Maas. Een wedstrijd die ik zodra de datum bekend was al met een kruis genoteerd had als eerste piek moment. Helaas kwam ik alleen mede door een kwakkelende winter aan geen een van de kwalificatie criteria. Tijdens de duathlon van Hilversum hoopte ik op die benodigde 3e plaats en kwam er daar al snel achter dat die er niet in zat. Wat te verwachten was. Dat weekend daarna had ik een trainingsweekend met CDTG (Challenge duathlon team Geel) en wist daar toch enigszins indruk te maken op bondscoach en teamgenoot Armand van der Smissen die na lang twijfelen later die week toch goed keuring gaf. Ik had me echter al na het er vanuit gaan niet te starten ingeschreven voor zwemloop Amersfoort en de ATC Almere tijdrit. En wilde die afzeggen wat ik na een kort overleg met Armand toch niet deed ik besloot deze wedstrijden als voorbereiding te doen. Zaterdag bestond uit de altijd leuke (kuch kuch briefing, ik ben niet bepaald een briefing persoon). En verkennen van het parcours. Bij het loopje dat ik deed met Caimin Stevens voelde de benen goed. En de motivatie was er. Wat een duurloop van 20’ met 20’ lachen al niet kan doen met het lichaam. Verder was het vooral rusten. Zondag (Raceday). Om 13.40 was het dan zover nu was er geen tijd meer voor zenuwen nu moest het gebeuren. Ik besloot vanaf de start mee te gaan met het groepje van Sergio Silva in ieder geval de eerste km. Die dan ook akelig en pijnlijk hard ging. Vervolgens lnam ik iets gas terug om te herstellen om mijn plek achter oud cdtg ploeggenoot Tim van hemel in te nemen. Tim is een van de sterkste fietsers in de duathlon sport en de coach had de hele Nederlandse equipe dan ook goed duidelijk gemaakt dat we met Tim zouden moeten wisselen. Na de eerste 2.5 zaten we allemaal goed in een groep met van Hemel en 4 nederlanders bij elkaar. Ik, Caimen Stevens, Juul vd Kruijs, en Mark Hamersma Die een goede indruk maakte door te volgen toen Silva versnelde. (helaas moest hij deze inspanning iet wat bekopen maar wetende dat Mark een goede fietser is ging ik er vanuit hem ook op de fiets te zien. Uiteindelijk was daar dan het wissel moment. Ik kon mooi voor Tim naar binnen achter Caimin en Juul waardoor we allemaal goed bij elkaar zaten. Vervolgens de fiets op waar ik al snel Tim van Hemel zijn wiel te pakken had. Tim gaf dan ook meteen goed gas. Ik besloot wat gedoseerder door de dorpsomloop te gaan met 14 bar in mijn banden had ik niet de grip en het comfort die andere hadden en wist dat dit me op de polderwegen meer dan van pas zou komen. Tim reed weg op het moment dat ik aansloot bij de groep met Caimin Juul en een Rus waarmee we een mooi treintje hadden. Door de vele risico’s die Tim nam sloeg hij al snel een gat en reed steeds verder weg. Uiteindelijk was de britse brommer Chris Carter aangesloten. Na gezien te hebben hoe hoekig de rus in de groep door de bochten ging was hij al aan het schreeuwen. Toen Juul in een bocht wat controle leek te verliezen en ik hem riep wat minder risico te nemen leek Chris het zat te zijn en versnelde. En ik reageerde. Al snel riep Juul en ik zag dat er een gat ontstond. Ik meldde Chris dat zolang het gat niet groter was ik niet mee reed en Chris besloot nogmaals door te trekken. Nadat het gat ongeveer 150m was geworden ben ik mee gaan draaien. Wat resulteerde in een 60km/u rijdende oranje blauwe tandem. Al snel waren we dan ook weer terug bij Tim die 2 italianen had opgevist. En vervolgens reden we met 5 helemaal terug van voren na het keerpunt trok ik met Chris een sprintje en sloten we aan bij de groep van Silva. Waar het al snel demareren was met Tim en Gert van Poucke. Iedereen wist denk ik wel dat we van Silva af moesten. Met nog 1km te gaan sprong Tim opnieuw en ik sprong mee (geen idee waar ik het vandaan haalde maar voelde de pijn zo erg dat ik wel verlamd leek. Voordeel als je jezelf verlamt voelt van de pijn. Dat je de pijn toch niet voelt. Daar was de wissel ik draaide als 2de binnen en wist dat ik de turbo aan moest zetten hoeveel pijn het ook ging doen ik was er klaar mee tot ik ineens de italiaan links me schoen voelde aantikken die in me pedaal zat en die verloor ik. Shit dacht ik (en dat is zacht uitgedrukt). Ik dacht nog 0.1 seconde na om me schoen te laten liggen maar dat zou me 10sec tijdstraf opleveren. En ik besloot hem te pakken en uiteindelijk ging ik dus als 11de de wissel in…. Na de wissel besloot ik gas te geven en ik voelde meteen weer waarom ik zoveel van duathlon houdt. PIJN. Helse Pijn van het diepgaan. Ik heb niet snel een grimas op mijn gezicht maar vandaag zei die alles. Me ene been ging voor me andere en al snel was ik weer bij Tim. En zag Chris zo een 50m voor me. Tim had Tijdstraf waarom is me niet duidelijk geworden. Ik kwam heel even dichter bij Chris maar helaas niet meer voor. Uiteindelijk finishte ik als 8ste overall en 4de bij de Elite Mannen. Met een Looptijd van 14.32 en een fietstijd die onbekend is bij mylaps en een laatste run finishte ik in een tijd van 55.45 Dolgelukkig en stik kapot. Me longen voelde beurs me benen naar zijn grootje. Maar man wat heb ik genoten… En wat voelt het goed weer eens een wedstrijd van dit kaliber te doen. De doelen dit jaar zijn duidelijk en de focus ligt nu op de komende duathlons en triathlons dit seizoen. Dankwoord. Ik doe dit niet snel maar ik wil toch wel een paar mensen noemen die dit weekend hebben geholpen dit weekend. Om mij deze prestatie te doen leveren. Allereerst Armand van der Smissen (voor het vertrouwen dat hij altijd al in mij gehad heeft en altijd is blijven houden, Maar ook zeker voor het goed geregelde weekend). De gehele Nederlandse afgevaaardigde Delegatie. Met in het bijzonder Caimin die mij sinds duathlon Alp d Huez 2010 al weet te motiveren door zijn euwige lach waar hij zijn prestaties mee haalt. En dan de niet in mijn stukje genoemde Thijs Wiggers (kamergenoot). Die met zijn 18 jaar als eerste jaars Neo toch een hele knappe wedstrijd heeft gedraait. En dan last but not least alle coaches. Huub Maas, Anke de Boer, Raimond van de Boom en Armand. En zeker ook PTC+ voor de geweldige accommodatie.